Η One from the Heart παρουσιάζει τη νέα ταινία του Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ (Aleksey German Jr.), με τον τίτλο Κατ’ Οίκον Περιορισμός (Delo – House Arrest). Η τραγικά επίκαιρη καφκική σάτιρα ενάντια στο καθεστώς που επικρατεί χρόνια στη Ρωσία του Πούτιν είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή που παρουσιάστηκε στο τελευταίο Φεστιβάλ Καννών στο επίσημο πρόγραμμα Un Certain Regard και στη συνέχεια προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, στο Φεστιβάλ της Βιέννης (Viennale), στο Φεστιβάλ του Μπουσάν, κέρδισε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στα Asia Pacific Screen Awards, που συμπεριλαμβάνουν ταινίες από όλη την Ασία και την Ωκεανία.
Η ταινία Κατ’ Οίκον Περιορισμός αποτελεί την έκτη μεγάλου μήκους του Ρώσου σκηνοθέτη, γιου του μεγάλου Αλεξέι Γκέρμαν, ο οποίος έχει κερδίσει στο παρελθόν την Αργυρή Άρκτο Καλλιτεχνικής Επίτευξης για τις ταινίες του Εξόριστος Συγγραφέας και Under Electric Clouds στο Φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ με την ταινία του Paper Soldier είχε κερδίσει νωρίτερα τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντάμε τον σπουδαίο ηθοποιό Μεράμπ Νινίτζε (Merab Ninidze), με καταγωγή από το Τμπιλίζι (Τιφλίδα) της Γεωργίας, πρόσφατα συμπρωταγωνιστή του Benedict Cumberbatch στην ταινία Ο Κατάσκοπος του Ψυχρού Πολέμου (The Courier), ανάμεσα σε πολλές άλλες ταινίες, όπως Η Γέφυρα των Κατασκόπων και Το Φεγγάρι του Δία.
Ένας καθηγητής πανεπιστημίου κριτικάρει τη δημοτική αρχή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως, αντί να προκαλέσει έρευνα ενάντια στον διεφθαρμένο Δήμαρχο, βρίσκεται να κατηγορείται ο ίδιος για διασπάθιση δημόσιου χρήματος και σε κατ’ οίκον περιορισμό. Παρά την ενοχλητική αστυνομική επιτήρηση και τους εκβιασμούς, την προδοσία γνωστών του και το αυξανόμενο ενδιαφέρον των ΜΜΕ, εκείνος παραμένει σταθερός στις απόψεις του και αρνείται να ζητήσει συγνώμη. Καθώς η ημερομηνία της δίκης του πλησιάζει, έχει άραγε πιθανότητες να κερδίσει σε αυτή τη μάχη μεταξύ Δαυίδ και Γολιάθ;
Ο Γκέρμαν χτίζει μεθοδικά μια καφκική, μαύρη σάτιρα γύρω από τις επιλογές των σκεπτόμενων ανθρώπων που βρίσκονται παγιδευμένοι στα δίχτυα ενός παντοδύναμου ανελεύθερου καθεστώτος, απηχώντας σε ένα μεγάλο βαθμό τη δική του θέση καθώς και την τραγική μοίρα του σπουδαίου πατέρα του Αλεξέι Γκέρμαν το έργο του οποίου λογοκρίθηκε βάναυσα από το Σοβιετικό καθεστώς, μια ιστορία που φαίνεται να επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα και με τον πιο απάνθρωπο τρόπο στο σημερινό απολυταρχικό καθεστώς.
Η πολιτική και ιστορική διαδρομή της Ρωσίας είναι πανταχού παρούσα στους εκπληκτικούς πνευματώδεις διαλόγους ενώ, παράλληλα ο Γκέρμαν διανθίζει καταλυτικά την ταινία με διάσπαρτες, καθοριστικές, εκλεκτικές παραπομπές όπως ένα απόσπασμα από τις αριστουργηματικές «Μύγες» του Ζαν-Πολ Σαρτρ (ένα έργο που κεντρικό θέμα του είναι η ελευθερία της ανθρώπινης βούλησης), την αναφορά στην σπουδαία ποιήτρια Άννα Αχμάτοβα και ακόμη περισσότερο τον καθοριστικό φόρο τιμής στο έργο του, σύγχρονού της, λιγότερου γνωστού, Ρώσου ποιητή Όσιπ Μαντελστάμ, ο οποίος αντιστάθηκε στις επιλογές του Στάλιν και κατέληξε να πεθάνει λησμονημένος σε στρατόπεδο εργασίας κοντά στο Βλαδιβοστόκ.
Έγραψαν για την ταινία:
«Μια συγκλονιστικά επίκαιρη σάτιρα. Αν και η οξυδερκής και λεπτών αποχρώσεων ταινία του Ρώσου σκηνοθέτη Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ, Κατ’ Οίκον Περιορισμός λαμβάνει χώρα σχεδόν αποκλειστικά μέσα σε ένα γεμάτο και μεγάλο σπίτι, το θεματικό της εύρος ξεπερνάει την ιστορία ενός μεσήλικα ακαδημαϊκού που κατηγορείται άδικα για κατάχρηση χρημάτων. Ανοιχτά επικριτική της ενδημικής διαφθοράς και της κρατικής βίας που βρίσκονται παντού στη Ρωσία (και όχι μόνο), αυτή η διεθνής συμπαραγωγή θα συγκινήσει όσους κατανοούν πόσο άσχημη τύχη έχουν όσοι μιλούν ελεύθερα ενάντια στην εξουσία. Η ταινία Κατ’ Οίκον Περιορισμός είναι προσβάσιμη και ανοιχτή σε ένα ευρύ κοινό». Leslie Felperin, Hollywood Reporter
«Η τελευταία ταινία του Αλεξέι Γκέρμαν Τζούνιορ, μια καφκική σάτιρα για το κόστος του να κάνεις το σωστό, έχει έναν χαρισματικό κεντρικό χαρακτήρα που ξεπερνά τους τοίχους του σπιτιού του». Wendy Ide, Screen
«Αν και η ταινία αφηγείται μια ιστορία σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο σχετικά με την ανικανότητα της Ρωσικής κυβέρνησης να δεχτεί οποιαδήποτε κριτική, υπάρχουν οικουμενικές αλήθειες τις οποίες μπορεί κανείς να αναγνωρίσει παντού. Η κατηγορία ότι «λερώνουμε τη φωλιά μας» όταν μιλούμε δημόσια για τις αδικίες, αντί το κράτος να κάνει μια ειλικρινή προσπάθεια να ακούσει τους πολίτες και να διορθώσει τα κακώς κείμενα, είναι αναγνωρίσιμη σε όλο τον κόσμο. Ταυτόχρονα, το κοινό μπορεί να συναισθανθεί τον Νταβίντ, το άγχος και τις ανησυχίες του, έχοντας περάσει τόσο χρόνο κλεισμένο σε τέσσερις τοίχους τα δύο τελευταία χρόνια». The Upcoming
