Μια σπαρακτική μελαγχολία κυλά μέσα στα πλάνα της ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ, ένα κινηματογραφικό ντεμπούτο γεμάτο ένταση.
Cineuropa
Ο Μπουγιάρ Αλιμάνι επιδεικνύει ένα εξαιρετικά στιβαρό έλεγχο της κινηματογραφικής του γλώσσας.
Screen International
Τέσσερις ταινίες ξεχώρισαν πραγματικά στο Forum του Βερολίνου. Ανάμεσά τους η ΑΜΝΗΣΤΙΑ του Μπουγιάρ Αλιμάνι, μια ευφυής παράλληλη αφήγηση της ζωής δύο ανθρώπων που επισκέπτονται τους συντρόφους τους στη φυλακή.
Ρόμπερτ Κέλερ, filmjourney.org
Χρησιμοποιώντας εικόνες που κόβουν την ανάσα χωρίς περιττά στολίδια, η ΑΜΝΗΣΤΙΑ παρουσιάζει τη ζωή των πρωταγωνιστών της στη σημερινή Αλβανία, σημαδεμένη από την ανεργία, τις οικονομικές δυσκολίες και τις πατριαρχικές δομές: οι πρόσφατα απολυμένοι εργάτες κλωστοϋφαντουργίας που κάνουν ουρά για να πάρουν την αποζημίωσή τους, η ετοιμόρροπη κουζίνα του νοσοκομείου, μια συνέντευξη τύπου εφημερίδας, ένας τυραννικός πεθερός που συμπεριφέρεται ως ο φύλακας της ηθικής τάξης, τα επαναλαμβανόμενα πλάνα δρόμων και κτηρίων. Η χρήση των χρωμάτων, ειδικά στις λήψεις στη φυλακή, θυμίζει το ρεαλισμό και τη μοναξιά των ηρώων του Έντουαρντ Χόπερ. Έτσι, ο σκηνοθέτης δεν δημιουργεί απλά ένα πανόραμα της αλβανικής κοινωνίας, αλλά αφηγείται μια ιστορία αγάπης που ενέχει το στοιχείο της τραγωδίας.
Άννα Χόφμαν, Κείμενο από τον κατάλογο του τμήματος Forum του Φεστιβάλ Βερολίνου
Η ταινία ξεκινά με μια αναπάντεχη εικόνα, σχεδόν αλληγορική: εργάτες που μόλις έχουν απολυθεί, περιμένουν στην ουρά για να λάβουν την αποζημίωσή τους. Ατελείωτη γραμμή: εικόνα μιας χώρας στο μεταίχμιο, μεταξύ ελπίδας και τραγωδίας.
Σεσίλ Μυρί, Περιοδικό Télérama
