Η One from the Heart παρουσιάζει τη νέα ταινία της Στέλλας Θεοδωράκη, Ημερολόγια Αμνησίας. Η ταινία που έκανε την πρεμιέρα της στο 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας ως work in progress, θα αρχίσει να προβάλλεται σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη στις 6 Δεκεμβρίου 2012.
Ακολουθώντας την παράδοση του “diary film” η Στέλλα Θεοδωράκη συνθέτει ένα είδος προσωπικού ντοκιμαντέρ στα χνάρια του Chris Marker, της Agnès Varda και του Jonas Mekas. Πρόκειται για μια μοναδική καταγραφή των συναισθημάτων μιας γενιάς που ονειρεύτηκε και ταξίδεψε τη δεκαετία του ’80 και τώρα ζει στην Αθήνα της κρίσης, προσπαθώντας να κατανοήσει όσα συμβαίνουν γύρω της. Ποιες αναμνήσεις και ποιοι άνθρωποι καθορίζουν την ταυτότητα μας; Ποια είναι η θέση μας μέσα στον δημόσιο διάλογο σήμερα; Η ταινία εστιάζοντας στο προσωπικό κατορθώνει να μιλήσει για το συλλογικό, μετουσιώνοντας σε εικόνες και ήχους τις σκέψεις μας για την Ελλάδα του σήμερα.
Η Στέλλα Θεοδωράκη ανακαλύπτει κάποιες ξεχασμένες ταινίες super 8 που αναφέρονται στις χρονιές 1985-86, από την Ελλάδα, την Αυστραλία και το Παρίσι, όταν ήταν φοιτήτρια. Βρισκόμαστε στο 2010, σε μια περίοδο προσωπικών απωλειών αγαπημένων προσώπων για την σκηνοθέτρια σε μια εποχή που συμπίπτει με τη δραματική όξυνση της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Βλέποντας αυτά τα ξεχασμένα ημερολόγια οξειδωμένα από το χρόνο προβάλει η ανάγκη να κινηματογραφήσει στιγμές από δύο καινούργιες χρονιές της ζωής της το 2010 και το 2011, προσωπικές μεν, αλλά σε ένα περιβάλλον κοινωνικών αναταραχών.
Χρησιμοποιώντας πια ένα άλλο μέσο, ψηφιακό, καταγράφει εικόνες της παραπαίουσας Αθήνας μέχρι το Φεβρουάριο του 2012 και την ολοσχερή καταστροφή των κινηματογράφων Αττικόν και Απόλλων. Το άδειασμα των προσωπικών χώρων των αγαπημένων ανθρώπων που «έφυγαν», συμπίπτει με το «άδειασμα» των χώρων μέσα στην πόλη, αλλά και το «άδειασμα» των κατοίκων της. «Στέλνει» αυτά τα ξεχασμένα ημερολόγια στο φίλο της Πίτερ στην Αυστραλία. Τα Ημερολόγια Αμνησίας ξετυλίγονται ως ένα συγκινητικό γράμμα σμιλεμένο από το χρόνο και τις αναμνήσεις, αποτελούν όμως ταυτόχρονα μια δυναμική υπόμνηση αντίστασης απέναντι στη λήθη και στη βαρβαρότητα που μας κατακλύζει.
