Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα: **** Ανδρεαδάκης-Σινεμά,
**** Κουτσογιαννόπουλος-Lifo, **** Κρασσακόπουλος-AthensVoice/FLIX, ***1/2 Γαλανού-Εφημερίδα των Συντακτών, ***1/2 Εκσιέλ-Έθνος, ***1/2 Ζουμπουλάκης-Βήμα, ***1/2 Καπράνος-Νέα, *** Μικελίδης-Enetpress, *** Μήτσης-Αθηνόραμα, *** Καϊμάκης-Ημερησία, *** FreeCinema – Στους κινηματογράφους σε Αθήνα & Θεσσαλονίκη! #sunsetsong #terencedavies #aggydeyn
Εικόνες σπάνιας ομορφιάς από τον οπερατέρ Μάικλ Μακ Ντόνα, με την εποπτεία φυσικά ενός πραγματικού καλλιτέχνη σκηνοθέτη υπεύθυνου για τη δημιουργία μικρών διαμαντιών όπως το «Βαθύ μπλε του έρωτα» και το «The long day closes». Οσο για την Ντέιν, χωρίς αμφιβολία την ψυχή της ταινίας, με το ψηλό, αδύνατο, εύθραυστο παρουσιαστικό της και το πορσελάνινο πρόσωπό της, έχει κάτι από τον αέρα της Νικόλ Κίντμαν στην αντίστοιχη ηλικία. ***1/2 Γ.Ζουμπουλάκης Το Βήμα
“Και οριστικά πλέον αποδεικνύει με τούτο το πανέμορφο μέσα στη θλίψη του φιλμ πως, εκτός από ένας άψογος ενορχηστρωτής των καλλιτεχνικών του επιρροών (η αναγεννησιακή ζωγραφική των Κάτω Χωρών, η κλασική μουσική των μινιμαλιστών, το κινηματογραφικό μιούζικαλ), είναι ο μόνος εν ζωή σκηνοθέτης που μπορεί και μετουσιώνει με τέτοια ακρίβεια το βλέμμα του σε νότες. Μουσική με εικόνες, πράγματι”. Ρ.Εκσιέλ-Έθνος
“το «Ένα Τραγούδι για το Ηλιοβασίλεμα» είναι ένα φιλμ που κινείται εσωτερικά από τη δύναμη του Τέρενς Ντέιβις να καταγράφει την αναπνοή της φύσης, κινηματογραφημένης με φιλμ 65mm: απλωμένης σ’ ένα έπος του αέρα, των χρωμάτων, της γονιμότητας, της καταστροφής και της αναγέννησης, που ψιθυρίζει ασταμάτητα πως, όσο και να παλεύουμε, κάποια πράγματα είναι μεγαλύτερα κι ομορφότερα από εμάς”. Λ.Γαλανού Εφημερίδα των Συντακτών
“Εκεί που το φιλμ, γυρισμένο σε 65 mm, κάνει τη μεγάλη διαφορά είναι στη δημιουργική αντίθεση ανάμεσα στην επική κλίμακα των γεγονότων και στην προσωπική, υπομονετική αφήγηση του Ντέιβις: τα γεγονότα εκτυλίσσονται με απόλυτο σεβασμό στην εποχή και τους χαρακτήρες, ωστόσο η ματιά του Ντέιβις ανιχνεύει τις αντιδράσεις και τα περάσματα στο επόμενο επίπεδο «ενηλικίωσης», πάντα με προσωπικό τρόπο. Η πρωταγωνίστρια Άγκνες Ντιν, διάσημο μοντέλο στα νιάτα της και παντελώς διάφορη στο καλλιτεχνικό σύμπαν του σκηνοθέτη, πιάνει με συνέπεια και πειστικότητα τη δύσκολη προφορά και την προσαρμογή μιας γυναίκας από το παρελθόν σε διαχρονικές αναζητήσεις”. Θ.Κουτσογιαννόπουλος Lifo
