Η One from the Heart παρουσιάζει τη νέα ταινία του Άντονι Τσεν (Anthony Chen), Ο ΠΑΓΟΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ (Ran Dong – The Breaking Ice – Un Hiver à Yanji). Η κινέζικη παραγωγή έκανε πρεμιέρα στο επίσημο πρόγραμμα Ένα Κάποιο Βλέμμα (Un Certain Regard) στο Φεστιβάλ Καννών και στη συνέχεια προβλήθηκε στα Φεστιβάλ Τορόντο, Μελβούρνης, Στοκχόλμης, Ζυρίχης, Βαρσοβίας, Γάνδης, Ρίο ντε Τζανέιρο, ενώ ήταν η επίσημη ταινία λήξης του Φεστιβάλ QCinema στις Φιλιππίνες (ταινία έναρξης ήταν η ταινία Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου). Στην Ελλάδα η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο 64ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσία του σκηνοθέτη.Η ταινία είναι η Επίσημη Πρόταση της Σιγκαπούρης (χώρα καταγωγής του σκηνοθέτη)για το Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας και τέλος Ιανουαρίου βγήκε στις αίθουσες στις ΗΠΑ, αφού έχει ήδη κυκλοφορήσει με επιτυχία στη Γαλλία.
Μετά την ταινία Η Εποχή της Βροχής (Wet Season), ο πολυπράγμων και βραβευμένος με Χρυσή Κάμερα (δια χειρός Ανιές Βαρντά για το ντεμπούτο του Ilo Ilo) Άντονι Τσεν επέστρεψε το 2023 με δύο ταινίες (Drift, The Breaking Ice) πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Η ταινία Ο Πάγος που Καίει γυρίστηκε μέσα στον παγωμένο χειμώνα στα σύνορα της Κίνας με τη Βόρεια Κορέα, και είναι ανάμεσα στις ταινίες που ξεχώρισαν από το Φεστιβάλ Καννών σύμφωνα με το Hollywood Reporter και το Indiewire.
Γυρισμένη στην πόλη Γιαντζί, μια μεθοριακή πόλη στη Βόρεια Κίνα, η ταινία ακολουθεί την τυχαία, αλλά καθοριστική, συνάντηση τριών νέων που βρίσκονται στην αρχή της ενήλικης ζωής τους, κατά τη διάρκεια λίγων ημερών μέσα στο χιονισμένο τοπίο όπου κάτω από τις καθαρές παγωμένες επιφάνειες σιγοκαίει το πάθος για τη ζωή, τον έρωτα και την επικοινωνία. Το σε διαρκή μεταμόρφωση στοιχείο του νερού, άλλοτε ρευστό άλλοτε στερεό και κάποτε …αερικό μετατρέπεται σε μια ιδανική μεταφορά για τη μεταβλητότητα και τις δυνατότητες της ίδιας της ζωής. Ο Άντονι Τσεν σε ένα φόρο τιμής στη γαλλική νουβέλ βαγκ, από τον Τριφό ως τον Γκοντάρ, δημιουργεί ένα αλησμόνητο ερωτικό τρίγωνο, ιδανικό οδηγό σε έναν ύμνο στη νεότητα και τους ανοιχτούς δρόμους της ζωής κόντρα σε κάθε εμπόδιο και αντιξοότητα.
Η πρωταγωνίστρια Ζου Ντονγιού (Zhou Dongyu), υποψήφια στα φετινά Ασιατικά Όσκαρ Asian Film Awards θεωρείται ήδη μία από τις πιο σπουδαίες ηθοποιούς της γενιάς της, ανακάλυψη του Ζαν Γιμού και πρωταγωνίστρια στην επόμενη ταινία του. Με τον Άντονι Τσεν γνωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας όταν συνεργάστηκαν στην ταινία μικρού μήκους The Break Away, μέρος μιας ανθολογίας ταινιών μικρού μήκους από καταξιωμένους σκηνοθέτες από όλο τον κόσμο (Τζαφάρ Παναχί, Λόρα Πόιτρας, Απιτσατπόνγκ Βιρασεθακούλ, Ντέιβιντ Λόουερι, ανάμεσα σε άλλους) με τίτλο The Year of the Everlasting Storm, παραγωγής της Neon.
Έγραψαν για την ταινία:
«Ρεαλιστική και μια ευαισθησία που μένει μαζί σου. Μια γλυκιά και πανέμορφη ταινία για το πώς η ζωή ρέει και μετά παγώνει και μετά μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς καινούριο αν την αφήσεις». Indiewire
«Μια πλούσια απεικόνιση ολοκληρωμένων ζωών, γεμάτη βλέμματα και ένα παγωμένο τοπίο που λέει πολλά χωρίς να μιλάει». The Wrap
«Ο Άντονι Τσεν φέρνει ζεστασιά, ενσυναίσθηση και αμεσότητα σε αυτό το δράμα σχέσεων με την γοητευτική αύρα του Γαλλικού Νέου Κύματος. Και οι τρεις ερμηνείες είναι υπέροχες». The Guardian
«Ένα συγκλονιστικό δράμα για τη γενιά Ζ. Ο Τσεν επιστρέφει σε ένα πιο τρυφερό ύφος παρατήρησης και στην χαμηλών τόνων οικειότητα, πλούσια σε συναισθήματα αλλά ποτέ εμφατικά συναισθηματική. Ο Πάγος που Καίει έχει μια αφηγηματική απλότητα που αντικατοπτρίζεται στο ύφος του γυρίσματος και αντισταθμίζεται όμορφα από την λεπτομερή πολυπλοκότητα των σχέσεων. Οι νότες ελπίδας και ανανέωσης στο τέλος της ταινίας είναι υπέροχες». The Hollywood Reporter
«Ένα συγκινητικό στιγμιότυπο ανθρωπιστικού κινηματογράφου των νέων χωρίς πυξίδα στην Κίνα. Μια εξερεύνηση όλου του φάσματος των ελπίδων, των ονείρων και των αγωνιών μιας γενιάς. Ο τρόπος που συνδέει δυνατές ερμηνείες με πνευματική πολυπλοκότητα είναι απλά πανέμορφος». The Playlist
«Ο Πάγος που Καίει είναι μια συναισθηματική ταινία γύρω από τη φιλία τριών νέων ανθρώπων. Αυτή η ουσιαστική ιστορία επικεντρώνεται στην βαθύτερη ανακάλυψη ότι συχνά, συμμετέχοντας στη θεραπεία των άλλων, θεραπεύουμε και τον εαυτό μας και ταυτόχρονα στην πιο μελαγχολική συνειδητοποίηση ότι αν και η σύνδεση με τους άλλους κάνει τη ζωή πιο εύκολη, τη ζωή μας θα πρέπει να την ζήσουμε τελικά μόνοι μας». Variety
«Αγαπημένη ταινία για αυτή την εβδομάδα, αυτή η πολύ όμορφη ιστορία για την αναγέννηση». ★★★★ L‘Obs
«Μια εκθαμβωτική ταινία με ξεχωριστή σκηνοθεσία που προσφέρει μια μοναδική ματιά σε μια ελάχιστα γνωστή επαρχία της σύγχρονης Κίνας». ★★★★ Le Parisien
«Ο Άντονι Τσεν επιτυγχάνει να παρουσιάσει μια όμορφη και ευαίσθητη ταινία για τη συναισθηματική γιατρειά και την αναζήτηση της ταυτότητας, κάνοντας κάθε ηθοποιό του να λάμπει». ★★★★ Les Fiches du Cinéma
«Ο Πάγος που Καίει είναι μια ιστορία μύησης εξαιρετικής ομορφιάς». ★★★★ aVoir–aLire.com
«Η ποίηση των εικόνων κρατά τον λυρικό τόνο και έως ότου η ξεναγός έχει μεταμορφωθεί και η ίδια σε τουρίστρια, όταν προσπαθεί να επισκεφθεί τη Λίμνη του Παραδείσου, πλέον συμμετέχουμε κι εμείς στην ανανεωμένη πίστη των ηρώων στο τυχαίο και στους ανοιχτούς ορίζοντες μπροστά τους». RogerEbert.com
«Ανάλαφρη και αναζωογονητική σαν ένα δροσερό αεράκι». New York Times
«Είναι συναρπαστικό να βλέπεις μια ταινία που ο ρυθμός της σου δείχνει πώς να τη βιώσεις, πράγμα το οποίο μπορεί να ειπωθεί επίσης για την καθηλωτική ερμηνεία της Ζου Ντονγιού ως μία νέα γυναίκα που θέλει να παραμείνει άπιαστη. Η απεικόνιση της ηρωίδας της ενσαρκώνει αυτό που μάλλον θέλει να μας πει ο Τσεν με την ταινία για τις ανασφάλειες της νέας γενιάς που ταλαντεύεται ανάμεσα στην ασταμάτητη ενέργεια του νερού που τρέχει και του πάγου που στέκει κρύος και άκαμπτος». LA Times